Sommer i Norge = ferie hver dag
In de laatste blog beschreef ik nog hoe de winter tegen haar einde liep. Inmiddels zit de zomer er alweer bijna op. Kortom, hoog tijd om jullie wat bij te praten!

Zo extreem winters als de winter was, zo zomers was de zomer. Wekenlang hadden we temperaturen tussen de 25 en de 30 graden, de natuur explodeerde, de dagen leken oneindig en wij genoten met volle teugen! 

Vrije momenten vulden Danny en ik met het onderhouden van onze veel te grote tuin, lezen en luieren in de hangmat, heel veel hiken, zwemmen op de meest paradijselijke plekjes, wilde bessen plukken, fikkie stoken en simpelweg genieten van het mooie land waar we in wonen. Iedere dag voelde als vakantie. 

Valdres van boven
Een persoonlijk hoogtepunt (letterlijk) had ik eind mei. Toen mocht ik eindelijk weer eens zweefvliegen. Dit heb ik twee jaar lang veel gedaan boven Friesland en een enkele keer boven Groningen, Noord-Holland en Duitsland. Dit was altijd al super tof maar het leek me helemaal fantastisch om eens boven Noorwegen te zweven.

Min of meer bij toeval ontdekte ik dat er een zweefvliegclub in onze regio zit dus ik nam natuurlijk direct contact op. Al snel kon ik terecht voor een vlucht en ook nog eens op een prachtige, warme dag. En tsjongejonge, wat was dít geweldig! 

De Valdres Flyklubb ligt bovenop een berg, op 800 meter hoogte. Een motorzwever (simpel gezegd een zweefvliegtuig met motor) sleepte het zweefvliegtuig waar mijn piloot en ik in zaten, nog eens 700 meter hoger waar we ontkoppelden en verder gebruik maakten van de thermiek. Twintig adembenemende minuten lang vlogen we boven het landschap van Valdres; de hoge, besneeuwde bergen van Jotunheimen, de fjorden met onvoorstelbaar blauw water en verder overal groen, in alle tinten. Het was keihard genieten! 

• 

Nooit meer slapen
Al vanaf april zijn de dagen hier langer dan in Nederland maar dat merkten we pas echt goed in juni. Rond middernacht is het dan op z’n best schemerig te noemen maar een zaklamp heb je op dat tijdstip nog altijd niet nodig. Een aparte gewaarwording waar we de eerste tijd wel even aan moesten wennen. We zijn regelmatig veel later gaan slapen dan normaal omdat we gewoonweg niet doorhadden dat het al erg laat was. 

Het was heerlijk om zulke lange dagen te hebben. Zoveel zon geeft energie en dat merkten we echt (en konden we wel gebruiken omdat we dus telkens te laat op bed lagen, haha).
 

• 

• 

Alles heeft zo z’n voor- en nadelen. In deze lichte periode zagen we ‘s avonds, tijdens de laatste uitlaatronde van de hond, beduidend minder vaak wilde dieren. Nu het vanaf een uur of 10 ‘s avonds wel weer hartstikke donker is, spotten we weer vaak vossen, herten en elanden in onze achtertuin. Ook kunnen we de sterren weer zien en omdat we om ons heen geen straatverlichting en andere huizen hebben, zien we er heel erg veel. 

Vakantie in eigen land
Ook al biedt Valdres, de regio waar we in wonen, een onuitputtelijke hoeveelheid natuurschoon en mogelijkheden om te hiken en te zwemmen, willen Danny en ik natuurlijk altijd meer zien van Noorwegen. Daarom planden we voor begin juni een roadtrip van een paar dagen.

Op de eerste dag reden we naar Øvre Årdal waar de hike naar de waterval Vettisfossen start. Deze paar uur durende tocht bleek enorrum de moeite waard! Wat ons betreft niet zozeer vanwege Vettisfossen maar wel vanwege de kolkende, turquoise rivier waar je continu langsloopt en alle kleinere watervallen die je onderweg tegenkomt. 

De dag erna reden we een mooie route naar de gezellige en kleurrijke stad Bergen. Hier gingen we voor het eerst in maaaanden weer eens uit eten, zagen we stampvolle terrassen en hoorden we live muziek! Gekke gewaarwording als je middenin het coronatijdperk naar the middle of nowhere bent verhuisd.

Mocht je op zoek zijn naar een nieuwe bestemming voor een stedentrip, kan ik je Bergen van harte aanbevelen. Wat een leuke stad is dat!

• 

• 

• 

• 

Na een nacht in Bergen reden we door naar Vøringsfossen. Deze waterval kan je van bovenaf bekijken vanaf een uitkijkplateau maar wij gingen natuurlijk liever voor de uitdagende wandeling naar de voet van de waterval. Deze tocht bleek voor onze hond echter iets té uitdagend. Een groot deel van het ‘pad’ voert je namelijk over allerlei steenlawines en dat is enorm klimmen en klauteren. Onze soms wat lompe en onhandige Duitse herder kwam daarbij te vaak met z’n poten tussen de stenen terecht en dus besloten we de route niet af te maken. Uiteindelijk hebben we de kloof met de watervallen daarom toch vanaf het uitkijkplateau bekeken. Ook niet vervelend!

• 

• 

Onze roadtrip duurde maar 4 dagen maar het voelde alsof we twee weken hebben getoerd, zó veel moois hebben we gezien! Ik kan dan ook nog wel 486 foto’s plaatsen maar dat zal ik jullie besparen. Ok ok, nog een paar dan:

• 

• 

• 

• 

Eindelijk bezoek!
Nadat we zelf op vakantie waren geweest, was het tijd om wat vakantiegangers bij ons te ontvangen. Eindelijk!

Als eerste kwam mijn moeder een paar dagen. Het was erg fijn om haar te kunnen laten zien hoe we wonen en leven en om haar mee te kunnen nemen naar een paar mooie plekken in de omgeving. Ook voor haar was het prettig en geruststellend om een beter beeld te krijgen van ons leven en om te zien hoe gelukkig we hier zijn.

Na een kleine week namen we weer afscheid van m’n moeder en was het de beurt aan mijn broer om, tijdens zijn motortocht door Noorwegen en Zweden, onze plek te komen bewonderen.

Een paar weken later kwamen de moeder en broer van Danny logeren. Zij houden ook erg van wandelen dus dat hebben we tijdens hun bezoek dan ook heel veel gedaan. Heel tof om op die manier te kunnen laten zien hoe mooi Noorwegen is!

Veranderingen op komst…
Tussen al het genieten, vakantie vieren en bezoek ontvangen door, zijn we ook nog bezig geweest met serieuzere zaken. Na veel wikken en wegen, een paar slapeloze nachten en meerdere flip-overvellen vol te hebben geschreven met voor- en nadelen, hebben we een besluit genomen: we gaan verhuizen!

Hoe, wat, waarom, wanneer, waarheen? Daarover vast meer in de volgende blog. Al kan het zomaar weer een maand of 5 duren voor ik zin heb in het schrijven daarvan…