#15 De balans opmaken

Gepubliceerd door Irene op

Op vrijdag 25 september 2020 kwamen we, volledig gesloopt maar verheugd, ‘s avonds laat aan bij ons huis in Noorwegen. In een grote bus en aanhanger zaten al onze spullen.

En zo begon ons nieuwe leven in een land dat we nog nauwelijks kenden en waar we alles nog moesten ontdekken.

Ondertussen zijn we dus alweer ruim een jaar verder. Nu we alle seizoenen een keer hebben meegemaakt (inmiddels is de eerste sneeuw zelfs alweer gevallen én gesmolten) is dit een mooi moment om de balans op te maken.

Herfst – winter – lente – zomer


Terug naar Nederland?
De belangrijkste conclusie na een jaar Noorwegen is toch wel dat we hier absoluut niet weg willen. Geen haar op mijn hoofd die erover denkt om weer in het drukke, volle, gehaaste Nederland te wonen!

Overigens heb ik heus enorm genoten van mijn bezoekje aan Nederland, eind augustus. Voor het eerst sinds onze emigratie kon ik m’n vrienden weer in real life zien, cocktails en speciaalbiertjes drinken (zonder failliet te gaan) en door de HEMA struinen. Heerlijk! 

Desondanks hoef ik echt niet weer terug naar mijn oude leven. Nee, Noorwegen bevalt ons veel te goed. Het is fantastisch om omgeven te zijn door rust, ruimte en ruige natuur. We zijn veel meer buiten dan toen we in Nederland woonden en we wandelen en hiken ons suf. Er is dan ook zo ongelooflijk veel moois te ontdekken in de omgeving. 

Hier ben ik dus druk bezig met moois ontdekken.


Ook als het gaat om de wat meer praktische zaken hebben we aardig onze draai gevonden en we zijn behoorlijk gewend geraakt aan de Noorse manier van leven. We zijn zelfs positief verrast als een online besteld product ‘al’ na 4 dagen bezorgd wordt! 

We zouden geen Nederlanders zijn als we niet ook wat te klagen zouden hebben. Om de minder positieve kanten uit te kunnen leggen en daarmee ook de redenen voor onze aanstaande verhuizing, zal ik eerst even wat beter uitleggen hoe en waar we wonen.


Småbruk met enkel glas
We wonen op een zogenaamde småbruk (soort kleine boerderij) met een enorm stuk grond eromheen. Dit huren we er niet bij maar we kunnen wel overal komen en het voelt als onze eigen tuin.
Op dit terrein staan her en der allerlei schuren en hutjes waar van alles te vinden is aan hout, gereedschap en andere materialen en machines. Je kunt je uren vermaken met rondstruinen en speuren naar leuke of handige spullen. Danny heeft onder andere een hindernisbaan gemaakt voor de hond en een hek rondom de tuin gebouwd van gevonden materiaal. Ik vermaakte me ondertussen prima in de houtschuur met het hakken en kloven van brandhout (Danny is meer van het bouwen, ik duidelijk meer van het slopen. Wat vullen we elkaar toch goed aan he).

Links: dronefoto van ons mooie, witte huis en het omliggende terrein (fotocredits: BTTM Top Adventure)
Rechts: het líjkt misschien of ik hier iets aan het maken ben maar ik was toch echt aan het slopen

Het huis zelf is van binnen behoorlijk opgeknapt voordat wij er kwamen wonen. Er is een nieuwe badkamer en keuken in geplaatst en het is volledig geverfd. Zodoende voelde het alsof we de eerste bewoners waren van een huis dat al wel de sfeer en het karakter heeft van een oud huis. Helemaal onze stijl! 

Aan één onderdeel merkten we in de koudste weken van het jaar heel duidelijk dat het oud is: de ramen. In een land waar vierdubbel glas geen overbodige luxe is, moeten wij het stellen met twee keer enkel glas (enkel glas met een voorzetraam). Het huis heeft overal veel ramen, wat voor het uitzicht op de omgeving en de hoeveelheid lichtinval fantastisch is, maar voor het buitenhouden van de kou minder praktisch. 

Vanuit ons huis kunnen we elanden spotten en genieten van prachtige zonsopgangen terwijl we bij de warme houtkachel zitten.


Wereldstad Ryfoss
Onze småbruk staat net buiten Ryfoss, een klein plaatsje met een gelijknamige waterval, die een stuk bruisender is dan het dorp zelf. Ryfoss heeft, naast deze waterval, een tankstation en een buurtsuper waar alles 1,5 keer duurder is dan in de grotere supermarkten. Je zult begrijpen dat we niet vaak in Ryfoss City te vinden zijn. Voor onze wekelijkse boodschappen rijden we naar Fagernes en Leira, twee plaatsen die op 35 minuten rijden liggen. Hier vinden we in principe alles wat we standaard nodig hebben; er zijn meerdere supermarkten en een redelijke selectie overige winkels.

Willen we toch wat meer keuze, in bijvoorbeeld meubels, dan is de dichtstbijzijnde grotere plaats Gjøvik, op 2,5 uur rijden. Willen we bezoek uit Nederland ophalen van het dichtstbijzijnde treinstation, ook dan moeten we 2,5 uur rijden. Moeten we onverhoopt eens naar het ziekenhuis? Yup, 2,5 uur rijden.

In de meeste gevallen rij je ook nog eens heen en weer op dezelfde dag waardoor je dus 5 uren in de auto zit.

Als we samen eens naar Nederland willen, moeten we vanwege de hond met de auto. Dit is niet iets dat we enorm zien zitten want dat is een rit van dik 20 uur. Als één van ons zonder de ander naar Nederland wil, moet die persoon de ander heel lief aankijken om ‘even’ naar de luchthaven gebracht te worden, waardoor de ander 3 uur heen en 3 uur terug aan het rijden is. 

Links: bruisend Ryfoss
Rechts: ter opvulling nog maar een foto van ons fijne huis


Prachtig Valdres
Goed, dit is dus allemaal niet zo praktisch. Daar staat dan weer tegenover dat Valdres, de regio waar we in wonen, ongelooflijk fantastisch mooi is. We zijn enorm gaan houden van het ruige landschap, de hoge bergen, diepe fjorden etc. Deze omgeving voelt voor mij als het echte Noorwegen. 

Afgelopen zomer hebben we menig mooie zomerdag gevuld met het doen van een topptur: het hiken naar de top van een van die prachtige, hoge bergen. Iets dat ik mezelf voorheen never nooit had zien doen maar waar ik inmiddels enorm gelukkig van word.

Chillen op de top


Kortom, ons huis en de ligging hebben voor- en nadelen. We hielden daarom al enige tijd onze ogen open voor een ander huis. Een huis dat iets beter bestand is tegen de Noorse kou, het liefst ook de hele winter in de zon staat en wat dichterbij een grotere plaats ligt maar nog wel een beetje afgelegen. Onze voorkeur ging ernaar uit om in Valdres te blijven maar we kwamen er al snel achter dat in deze regio vrijwel nooit een huis te huur staat. Als er al iets te huur kwam, ging het vaak om een huis dat je je ergste vijand nog niet toe zou wensen vanwege de slechte staat óf juist een huis dat niet te betalen is. 

Na verloop van tijd begon het er steeds meer op te lijken dat het niet ging lukken om vóór de winter een woning in Valdres te vinden dat aan onze wensen voldoet. Tijd om onze zoektocht te verbreden…


Volgende week het vervolg!

Categorieën: Noorwegen

7 reacties

G Bottema · 5 november 2021 op 23:15

Wat weer een mooi verhaal, Irene. Ik krijg bijna zin om zelf naar naar Noorwegen te emigreren!
Je schrijft ook zo mooi! ( de waterval die een stuk bruisender is dan het dorp :).
Ik ben heel benieuwd naar het vervolg!
Liefs, Gryt

    Irene · 6 november 2021 op 09:44

    Dank je wel Gryt! 😀

Hans · 7 november 2021 op 21:15

Mooi geschreven en mooie foto’s.

    Irene · 8 november 2021 op 10:50

    Bedankt!

Madeleine · 8 november 2021 op 13:59

Heel erg leuk om jullie verhaal te lezen.
Wij stonden vorig jaar augustus op het punt om naar Noorwegen te reizen om daar ons plan uit te stippelen voor emigratie. Helaas kwam Corona om de hoek kijken. We wachten geduldig af tot er weer meer speelruimte is.

    Irene · 8 november 2021 op 16:56

    Wat leuk Madeleine! Alvast veel succes met de voorbereidingen en geniet van de voorpret. 🙂 Mocht je ooit vragen hebben, stel ze gerust!

#16 Weer verhuizen – Natuurlijk Noorwegen · 12 november 2021 op 17:36

[…] Vervolg op blog #15 De balans opmaken […]

Laat een antwoord achter aan Irene Reactie annuleren

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *