#10 De verhuizing

Flyttingen

Ruim een jaar lang hebben Danny en ik uitgekeken naar het moment waarop we in Noorwegen konden gaan wonen. Een jaar met een aantal ups en vele downs. Een jaar waarin we vaak hebben gedacht dat het helemaal niet meer zou gaan gebeuren.
Tot alles ineens in een stroomversnelling kwam en we, twee maanden geleden, het huurcontract ondertekenden van die mooie ‘småbruk’ in Ryfoss!

Druk druk druk
Het duurde vervolgens even voor we de schok te boven waren. Toen het tot ons was doorgedrongen dat het nu dan toch echt zou gaan gebeuren, moesten we hard aan het werk om de verhuizing ook daadwerkelijk te realiseren.

We zetten onze huizen in de verkoop, maakten vrienden en familie blij met spullen die we zelf niet meer nodig hadden, verkochten het één en ander dat nog enigszins van waarde was en gooiden veel andere spullen weg. Samen schaften we vervolgens een heel aantal nieuwe meubels en andere benodigdheden aan om van twee interieurs één te maken. Iets dat nog best lastig is als je de keuzes moet baseren op één korte bezichtiging van je nieuwe huis!

We maakten laatste afspraken bij de tandarts, dierenarts, podoloog etc. én we planden natuurlijk nog zoveel mogelijk leuke dingen met vrienden en familie (waarbij er vooral niet over afscheid gesproken mocht worden!). 

Dit laatste was een welkome afwisseling tussen al het geregel door. En wat zijn we verwend door allerlei lieve mensen om ons heen met leuke uitjes, borrels, etentjes en (Hollandsche) cadeautjes! 

Tot slot moest de verhuizing zelf natuurlijk geregeld worden. Een hele uitdaging! We ontdekten al snel dat het inhuren van een verhuisbedrijf ons zo’n 7.000 euro zou kosten. Dat móest goedkoper en leuker kunnen. Gelukkig bleken vrienden bereid te helpen en met een beetje geluk zouden al onze spullen wel in een te huren bus en aanhanger passen.

Last-minute tattoo
Toen de laatste twee weken in Nederland aanbraken, deed zich ineens nog een kans voor die ik niet kon laten lopen. Door toeval kon ik plotseling terecht bij Mara Koekoek, een zeer populaire tattoo-artist die ik al jaren volg en waar ik dolgraag een tatoeage door wilde laten zetten. Ook al had ik het heel druk met duizendmiljoen regeldingen, hier moest ik natuurlijk gewoon tijd voor máken!

Geïnspireerd door mijn emigratieproces en door Scandinavische landschappen, heeft Mara een waanzinnig mooi ontwerp voor mij gemaakt en deze op mijn arm gezet.
Heel uniek en heel blij mee!

De verhuisdag
Na een paar drukke weken waarin veel van ons aanpassings- en doorzettingsvermogen werd gevraagd, brak de verhuisdag dan eindelijk aan!

In Groningen laadde Danny met behulp van zijn broer en vrienden een gehuurde verhuisbus vol en in Leeuwarden zette ik samen met een vriend mijn overgebleven bezittingen in een aanhanger. Aan het einde van de middag reden wij naar Groningen om Danny te helpen met de laatste dingen en om gezamenlijk te eten. 

Na tot slot nog wat boodschappen te hebben ingeslagen om de quarantaineperiode in Noorwegen uit te kunnen zingen, vertrokken we. We reden ‘s nachts omdat we de volgende ochtend om 8 uur bij de ferry in Hirtshals, Denemarken moesten zijn. 

Een lange 24 uur
De reisnacht was lang en slopend maar met veel tankstationkoffie en autospelletjes sloegen we ons er doorheen. We waren mooi op tijd bij de boot en tijdens de overtocht kon iedereen, behalve ik, een paar uurtjes slapen. 

Na aankomst in de haven kwam het moment dat ik het spannendst vond: de douane! We hadden al het papierwerk goed voorbereid, zowel voor onze spullen en de hond als voor de quarantaine. Maar omdat je niet precies weet wat je kunt verwachten, vond ik dit toch wel een nagelbijtmoment. Dit bleek nergens voor nodig. De papieren werden kort bekeken en er werden op vriendelijke toon nog een paar vragen gesteld. Vervolgens werden we van harte welkom geheten en mochten we doorrijden! Yes! Vi er i Norge!

Vanaf Langesund, waar we aankwamen met de boot, was het nog zo’n 350 kilometer tot ons nieuwe onderkomen. Een rit die, onderbroken door pauzes om te eten, tanken en de hond uit te laten, nog 6 lange uren duurde. Volledig gesloopt kwamen we halverwege de avond aan, bijna 24 uur na vertrek uit Nederland! 

Thuiskomen
Het stel waar we het huis van huren kon, in verband met onze verplichte quarantaine, ons niet in levende lijve verwelkomen. Wel hadden ze van tevoren één van de houtkachels in huis goed opgestookt zodat het bij aankomst heerlijk warm was. Ook hadden ze een fles bubbels, een mooie plant en een lief kaartje achtergelaten. Dat was fijn thuiskomen.

Met het laatste restje energie dat we nog hadden, laadden we de noodzakelijke spullen uit om voor iedereen een slaapplek te kunnen creëren. Gek genoeg hadden we daarna ineens nog genoeg kracht over om een paar (zeer verdiende) biertjes te drinken alvorens een bed op te zoeken en ein-de-lijk écht te kunnen slapen!

De verhuizing zit erop…
We wonen in Noorwegen!